Monday, February 28, 2011

Sesi Mengumpat Laptop Sendiri

         Chett!! Bangang betul la! Opss.. Jangan marah-marah bila buat opening post entri. Nanti kena terajang. Pe.. bukan ape la, cuba korang pikir, bila dah semangat nak buat kerja assignmen, laptop buat hal. Berape ratus kali bukak, masih 'not responding'. Sekali aku buang laptop ni kat dalam tasik baru dia tau, jadi tukun bagi ikan makan. Bukan aku tak sayang laptop aku, tapi kalau Adobe Premiere pun tak bleh nak bawak, apehal? Sebelum ni ok je, ni tak pasal-pasal tak boleh nak support lak. Aduyai, betapa susah aku nak dapat laptop ni dulu, perit jerih yang aku kena tanggung, ingat berbaloi, sekali tengok dia buat hal lak. Dah la sekarang ni dalam situasi genting, like at the tip of a pin, macam rasa sakit perut nak terkencet, dah hujung-hujung, pastu cari tandas tak jumpa. Buang kat tepi jalan kang orang mengata lak. "Apela, berak kat tepi jalan. Dasar tak pegi skolah agama punya budak!". Sin Chan tak lak korang komplen bila dia kushyuk meneran kat tepi jalan. Hah! Lari dah tajuk, cakap pasal berak pulak dah!

          Aku bukan ape, kalau aku student Offshore Banking ke, Islamic Banking ke, 'Offshore Islamic' ke (Abang Fatah student Offshore Islamic kat UMS-KAL) boleh la buat tak kisah kalau laptop ni buat hal. Skrin gegar-gegar ke, dia nak merancau "Menci! Menci!" sebab kucing cakar dia ke, hatta nak mogok bukak Photoshop slow tahap siput khinzir sakit sembelit ke, aku pedulik ape, susah-susah aku pegi Megalab je. Ni tak, asal bukak je, baru aku klik satu button, trus 'not responding'. Bila aku 'not responding' kat dia punya soklan, dia kata aku dah tak sayang dia, nak mintak balik umah mak. Hamboi! Merajuk kemain! Aku budak Multimedia, banyak komitmen, cuba la paham.

          Haish.. ape la nasib. Susah tau, aku kena dok menghadap laptop, nak edit video, kaji setiap part satu-satu, ade reflection ke, scene rosak sebab Makcik Cafe datang hantar nasi goreng ke, pastu termasuk dalam shooting. Pastu, ni nak meragam lak. Jangan la macam ni, besok aku nak hantar video ni kat supervisor, kalau tak, tertangguh lagi satu minggu. Lagi satu hal. Besok-besok, nak guna After Effect lag, lagi berat, kalau ni pun tak bleh nak support, memang takde harapan la FYP aku ni.

           Akhir kata, aku masih 'temper' lagi sekarang ni. Dan aura 'temper ni secara tak sengaja meresap masuk ke dalam post kali ni. So, sori sesangat kalau aku ter-emo lebih-lebih. Semester depan masih kena guna laptop sama, nak tukar bukannya ada duit, kalau boleh beli dengan daun boleh la jugak aku rembat barang satu dua PC Alienware. Cis! Memang kompem abis degree ni aku mohon SPA. Malas dah aku pandang bende multimedia gampang ni. Taknak aku cari kerja dalam bidang IT. Buat orang panas je hari-hari.


p/s: Shit! Masih not responding lagi. Mane la aku nak cari PC, sambung siapkan benda jadah ni.

Saturday, February 26, 2011

Wah, sungguh panjang itu blog!

"I'm swimming in the smoke, Of bridge i have burned, so don't apologize, I'm losing what I don't deserve.."  Lirik dari lagu Linkin Park, "Burning in the sky". Jangan la korang komplen "nape mangkuk ni tak abis-abis dengan lagu Linkin Park? Bukan best sangat pun" seriously, aku pun tak tau nak tulis ape lagi untuk entry aku kali ni. Tapi, ape pun, dengan kepale yang dah luka lagi berparut akibat garu guna garfu sebab nak pikir idea, mata lak dah silau-silau kambing sebab nampak cahaya Nur Kasih (ape hal!?), aku gagahkan la jugak tulis entry untuk hari ni, walaupun takde orang pun nak baca blog ntah ape-ape aku ni. Peh, kalau la aku ni Zack Zukhairi ke, mesti best kan..

So, tajuk hari ni, "Kenapa blog entry aku panjang sangat?" Haha, tak sangka kan? Aku pun tak sangka. Buah nangka nak tak? Sepak kang. Ok, Sebenarnye la kan, kalau ikutkan la kan, blog yang fesmes(*famous) tak payah panjang-panjang pun entry dia. Ni berdasarkan observation aku la. Lain la blogger copycat yang mempunyai citarasa atau taste tahap longkang, yang cuma tau copy dari blog orang, pastu paste kat diorang punya blog. Pastu nampak la beratus entry sebulan. Ape kes? Tak profesional la beb.. Tapi ape pun, nak wat camne, blog diorang kan, kalau Makcik Pisang Goreng buat blog, Makcik pisang goreng la empunya blog tu, bukanlah pula Aunty Topekong sebelah Giant Tampoi lak kan. Tak muna'sabah' la, apetah lagi muna'sarawak', ataupun muna'Simpang Renggam'. Dan hakikatnya, aku ni sape nak komen orang lain punya blog.. "Orang buruk-buruk saja" kawan aku cakap. So, we leave them on their own.

Hah! dah perenggan ke 3 dah pun. Topik asal tak sentuh lagi. Jadi tanpa membuang masa kedalam recycle bin kaler oren, aku jelaskan la kenapa blog post aku panjang macam tesis PhD. Sebabnye, ialah, aku pun taktau. Tengah pikir-pikir jadah ape nak tulis, jari ni lak laju je tekan-tekan keyboard, sekali tengok, dah panjang gila dah pun entry aku. Pastu, bila baca balik, aku jadi heran, "Jadah ape aku tulis ni?" Pe, ni kalau aku buat assignment, rasa setengah jam siap kot 20 ke 30 muka surat, siap dengan foot-note dan references, tak lupa juga dengan in-text citation dari penulis-penulis tak bertauliah dan bersijil Taska. Tapi kalau setakat nak bersastera dan merepek tah ape-ape, boleh la aku goreng habis-habisan. Bukan ade orang nak check plagiarism ke, grammatical error ke, font type, spacing, font size, mane ade orang peduli. Ye tak? Jadi atas kelebihan yang dimiliki oleh aku sebagai pemegang saham terbesar selaku CEO merangkap pak cik cleaner dalam blog Oh Crap! ni, aku pun bantai je la merepek sampai tak cukup keyboard nak taip.

Akhir kata, kalau ade orang yang sudi baca blog aku sambil tahan rasa sebal ataupun rasa nak buang air dalam hati, aku ucapkan terima kasih sesangat. Sekarang follower baru satu, nanti bila dah beribu, diorang baca post ni, harap tau la betapa aku suke bila ade orang nak dengar citer aku, walaupun merepek tahap gaban. Yeee, suke~~.

 p/s: Personaliti aku yg kedua kirim salam, dia malas nak menyampuk dalam entry aku kali ni. Tak supportive langsung. Blah la ko!

Thursday, February 24, 2011

Tebiat Tak Senonoh Aku


Betul-betul macam bangang.. Hari ni aku rosakkan  earphone yg baru aku beli online, harga dia RM 18, (RM9 harga asal tambah RM9 kos penghantaran). Fak!!! sengal betul ar.. Padahal tiga hari aku tunggu benda alah tu sampai UMS, last-last dapat, aku pegi patahkan dia punya klip. Plannye aku nak betulkan earphone yang lama, ganti dia punya klip. Last-last, aku potong sikit, terkecik sangat lak, jadi longgar. Akibatnye, yang nak dibetulkan jadi rosak, yang dah memang rosak, masih kat takuk lama. Dush!! amik ko bangang!! Haha. (T_T)
Tapi, memang macam ni la perangai aku. Sengal kemain(*bukan main). Ntah berape banyak barang aku rosak sebab tunjuk terer modify itu-ini, konon rosak, try repair sana-sini. Last-last, makin jahanam! Antara barang-barang yang aku maksudkan adalah, pertama, handphone telor A.K.A Nokia 3660.  



 Kesnya macam ni. Handphone ni first elok je. Pastu tangan aku gatal nak tengok kat dalam hamdphone ni macam mana keadaannye, komponen-komponen dia, mikrochip dia, kat mana speaker, ade kutilanak  tengah membiak secara pesat ke, bakteria e-coli membesarkan tanah jajahan diorang ke, rusuhan virus HIV suruh presiden diorang letak jawatan ke,  (jadah ape yang ko pikir!). Ye la kan, bukan ade warranti pon handphone tu, aku beli pon dari abang aku sebab dia nak tukar Nokia N70. Sengal tak sengal aku kan. Pastu dah bukak-bukak skru dia semua, pasang balik, tak boleh 'on'  lak handphone tu. Puas aku bagi CPR guna straw Vitagen, pastu try guna straw Ice blend yang besar gedabak tu,  tapi tetap tak nak idup handphone tu. Amik kau! 



Pastu kena bebel dengan bapak aku kaw-kaw punya. Nasib baik tak kena lempang. Tak abis lagi, kena hamun satu hari dengan abang aku. Besoknya, terus aku keluar RM30, hantar repair kat kedai. 
Tu baru satu, lagi satu barang yang aku try 'repair' ialah TV, jenama Sharp. Macam siyal!! Takde la, benda tu rosak lepas apartmen rumah aku kena ribut. Yela, rumah atas sekali, tingkat 5,(jangan la korang pikir apartment kat Bukit Aman yang tinggi 20 tingkat tu, rumah aku kuarters hospital je pon..). Masa hujan lebat tu bumbung rumah aku bocor, jadi air hujan pon masuk la, membasahi TV yang tak dilindungi dengan payung mahupun insuran TV(ko hingat keta ke ape nak ade insuran!).
Ehem, dialog dalam kurungan tu sebenarnye adalah bila aku bermonolog dengan diri aku sendiri ataupun boleh kata personaliti aku yang ke2, dan dia tengah 'temper' sekarang ni. Datang bulan agaknye. (Palotak ko datang bulan!!) 
Okey, berbalik kepada cerita tadi, lepas ribut dah abis, lepas semua jiran-jiran tertangga kecoh sebab atap dari tingkat atas jatuh atas diorang punya kereta, aku pun bukak la cover TV tu, keringkan bahagian dalam TV tu. Pastu bila 'on'kan (boleh 'on' ye), yang klua cuma bunyi je, gambar takde. Last-last, aku bagi 'flying kick' kat area hempedu dia satu kali, pastu adjust sikit kat dalam dia. Aku dah lupa aku buat apa, tapi boleh la jugak tengok TV untuk beberape hari. Pastu terus rosak. Pastu mak aku pon beli TV baru. Tu la antara percubaan aku membetulkan barang letrik yang berjaya(walaupun rosak jugak akhirnya). Terer jugakkan aku ni. Hehe.


Huh! Dah taktau nak tulis ape lagi dah. Apa-apa pon, besok kena pegi bandar beli solder (pateri) , ataupun gam gajah. Gamkan aje klip tak guna tu. Nasib baik la ade lagi satu earphone. Ni pon dia punya ‘jack’ dah nak rosak dah. Biasa la masalah ni. Tu yang nak beli pateri ‘solder’ tu, in case kalau rosak betul-betul.

p/s: “With just a touch of my burning hand, I’m gonna live my life to destroy your world”. Haha. Dasar tangan perosak. Buang dalam longkang kang! Pastu ganti dengan tangan robot.